O rzemiośle jako kontinuum

Na przestrzeni dziejów rzemiosło tekstylne było zawsze ściśle powiązane z doświadczeniami kobiet. W wielu społeczeństwach to kobiety wytwarzały ręcznie robione tekstylia do swoich domów i dla członków swojej rodziny, a także na potrzeby wymiany w obrębie społeczności i drobnego handlu poza swoim najbliższym otoczeniem. Tkactwo, robienie na drutach, szydełkowanie i haftowanie od dawna kształtują rytm codziennego życia. Jest to praktyka przekazywana z pokolenia na pokolenie, która dziś interpretowana jest na nowo w śmiałych formach artystycznych, kształtując zarówno tradycję, jak i tożsamość.  

W naszej kolekcji SS25 klasyczny szwedzki obrus – znaleziony w sklepie z używanymi artykułami w Sztokholmie, specjalizującym się w ręcznie robionych starodawnych tekstyliach – stał się punktem wyjścia dla limitowanej kolekcji letnich ubrań z lnu i bawełny w białym kolorze, ozdobionych tonalnym haftem.  

„Ten sklep to prawdziwa skrzynia skarbów” — mówi Alina Brane, nasza projektantka koncepcyjna odzieży damskiej. „Wystarczy wejść do środka, aby od razu zachwycić się pięknem i delikatnością wszystkich tych elementów, które zbierano przez lata. Jako kobiety zajmujące się projektowaniem tekstyliów jesteśmy częścią tego kulturowego dziedzictwa – mimo że jesteśmy nowoczesne, a nasze codzienne życie różni się pod wieloma względami, nadal jesteśmy związane z tą samą tradycją. Kiedy pracujesz z tkaniną i kształtem, czujesz to w swoich rękach – odziedziczoną obecność, którą chcesz kontynuować. Wydaje się, że to coś bardzo znaczącego. Stosując niektóre z tych starszych technik i zapożyczając formy wyrazu z przeszłości, możemy oddać hołd wiedzy kulturowej, którą miałyśmy szczęście odziedziczyć”.  

W ostatnich latach rękodzieło i wyroby rękodzielnicze odnotowały silny wzrost popularności w modzie i wzornictwie. Tęsknota za powolnością i autentycznością, będąca przeciwwagą dla szybkich procesów i cyfrowego stylu życia, skutkuje przedmiotami tworzonymi z zamysłem i dbałością. Zmiana ta doprowadziła również do coraz bardziej inspirującego połączenia sztuki tekstylnej, mody i projektowania wnętrz.  

„W tej kolekcji chcieliśmy zachować jak najwięcej z oryginalnego charakteru”, kontynuuje Alina. „W przypadku kilku elementów pracowaliśmy z prostokątnym kształtem samego materiału. Krawędzie pozostały nienaruszone, ale zamiast je ciąć, nadaliśmy im określoną formę. Widać to wyraźnie w sukience i topie. Gdy rozłożymy je na płasko, to po prostu duże prostokąty, ale gdy je przechyliliśmy, dodaliśmy guziki i paski, udało nam się zachować wiele z oryginalnej struktury. Mimo że tkaniny w naszych ubraniach nie są tak wyprane ani zużyte jak te, które znaleźliśmy w sklepie z używanymi rzeczami, wydaje mi się, że wciąż można w nich odnaleźć ducha oryginalnego elementu”.